Koncert w ramach 26. Międzynarodowego Festiwalu "Nova Muzyka i Architektura"

Wydarzenie odbywa się w ramach projektu „Kujawy + Pomorze - promocja potencjału gospodarczego regionu – edycja II"

Wystąpią:
Grzegorz Niemczuk - fortepian
Lucyna Żbikowska - poezja

Program: 
F. Chopin:
- Nokturn b-moll op. 9 nr 1
- Rondo c-moll op. 1
- 5 Mazurków op. 6
- Scherzo b-moll op. 31
- Tarantella As-dur op. 43
- Ballada g-moll op. 23
- Polonez As-dur op. 53
 

Fryderyk Chopin (1810-1849) był bez wątpienia poetą fortepianu. Od występów na wielkich estradach wolał granie salonowe, od fortepianów Erarda, dysponujących większym wolumenem brzmienia, bardziej cenił delikatniejsze i bardziej wyrafinowane brzmieniowo fortepiany Pleyela. Umiłował tylko jeden instrument i doprowadził do apogeum rozwój wirtuozowskiego stylu brillante – w jego wydaniu przeobrażonego i wyrazowo pogłębionego. Chopinowski Nokturn b-moll op. 9 nr 1 zawarty w wielkiej formie pieśni, jak pisał przepięknie Mieczysław Tomaszewski, „wychodzi z ciszy i do ciszy powraca”. W środkowej części utworu pobrzmiewają rytmy mazurka i motywy dawnej pieśni Chmiel. 
Scherzo b-moll op. 31 posiada rysy prawdziwie beethovenowskie, uznane za prawdziwe arcydzieło pobudzało wyobraźnię odbiorców, którzy licytowali się przytaczając słowa pełne zachwytu. Robert Schumann usłyszał w utworze rysy byroniczne. Frederickowi Niecksowi trio Scherza przywiodło na myśl pełne tęsknoty i przeczucia zamyślenie Giocondy (Leonarda da Vinci). Ferdynand Hoesick usłyszał „w tym ognistym poemacie akcenty demoniczne”. 
Mazurki Chopina nie reprezentują już formy muzyki użytkowej. Stanowią poetycką formę muzycznej wypowiedzi, łącząc przetworzone cechy ludowe z wyszukanym językiem harmonicznym. Począwszy od najwcześniejszych mazurków op. 6 Chopin stosował obficie w tych tańcach chromatykę, scalając ton słowiański o rodowodzie ludowym z modnym ówcześnie orientalizmem. 
W programie koncertowego wieczoru znajdzie się również Wielki Polonez As-dur, o którym Irena Poniatowska pisała: „arcydzieło gatunku, porywa swoją monumentalnością, patosem, dostojeństwem, wirtuozerią na usługach blasku i siły myśli przewodniej osiągającej w codzie apogeum”. 
Kulminację romantyczności w muzyce Chopina stanowią ballady będące efektem inspiracji balladami Mickiewicza. Pierwsza Ballada g-moll op. 23 została uznana przez Schumanna za najdzikszą za co w dużej mierze odpowiada tętniący frenetyczną energią finał naszpikowany pasażami i akordami. 
Ponadto w programie Rondo c-moll op. 1 i Tarantella As-dur op. 43. Pozostaje życzyć Państwu miłego czasu z anielską muzyką Chopina.  

dr Aneta Derkowska